Afgelopen week een paar dagen in Twente gelogeerd in een leuke B&B vlakbij onze zoon en schoondochter. Het was leuk om bij hun zo af en toe even binnen te kunnen lopen voor een praatje en een kopje koffie. Ze wonen 2,5 uur rijden bij ons vandaan dus normaal komt dat er niet zo van en door de coronabeperkingen zagen wij elkaar de laatste tijd weinig. En natuurlijk was het ook een mooie gelegenheid om te genieten van het Twentse landschap met een wandeling. De eerste dag bij het opstaan was het erg mistig, maar de weerman beloofde rond het middaguur zon en wij besloten een rondje op het Buurserzand te lopen. Daar aangekomen was er nog weinig te merken van de beloofde zon, maar gewapend met een lunchpakket hadden we de tijd aan onszelf en gingen op pad. Doordat het licht gevroren had was het hier en daar wit door rijp op de grassen en bomen, wat een sprookjesachtig effect gaf.
We lopen het gebied in en het anders zo weidse landschap was nog in nevelen gehuld, maar wel heel sfeervol.
Door de mist is er hier geen bosrand zichtbaar achter deze bomen, de achtergrond lijkt verdwenen.
De route loopt langs de “Bommelas” een z.g.’ los hoes’ in het Twents, waar de mensen en vee in dezelfde ruimte verbleven. De bewoners aan de voorzijde, het vee in de stal aan de achterzijde. Het pand is nu eigendom van natuurmonumenten.
We lopen door en passeren een mooie vrijstaande boom.
Nog eentje, maar wat verder van ons af.
Het lijkt wat helderder te worden, zou de zon nu doorbreken?
Uiteindelijk was dat niet het geval, het bleef de hele dag mistig in Twente, al lijkt de zon haar best te doen. Op dit stukje was het wel oppassen om geen natte voeten te krijgen, zelfs naast het pad was het behoorlijk zompig.
Gelukkig was het maar een kort stukje drassig wandelpad, hier lopen we alweer op een droog zandpad. Het lijkt toch wel een beetje of de zon de grassen wat oplicht achterin.
Wat verderop eindigt de route bij een ven, de zon doet nog een vergeefse poging om door te breken. Onderweg naar onze B&B nam de mist weer toe en hadden wij het gevoel dat de timing van de wandeling nog niet zo slecht was gekozen. De rest van de middag bleef grijs en grauw, maar met een boek en een drankje in ons knusse logeeradres was dat geen probleem.
◊.◊.◊
Dat de mist blijft hangen vind ik zelf wel wel gunstig dan het je alle tijd om mooie sfeerfoto’s te maken.
De zon komt vanzelf wel een keer.
Wat leuk dat je dan even kort bij kan logeren als je zover van mekaar woont. Gezellig binnenwippen voor een kop ☕️.
Aan de mist hield je toch mooie foto’s over. Het landschap onder een laag mist.
Gezellig dat je dan zo even bij ze binnen kunt lopen. Dat moet je anders node missen.
De mist maakt er een feeërieke serie van. Jammer dat de mist niet wilde optrekken,
Ik heb genoten van deze serie.
Ondanks of dankzij de mist is dit een fraaie serie geworden, mist foto’s hebben wel wat mysterieus.
Hoewel het mooie Twentse landschap zich maar moeizaam onthulde, is het toch weer een mooie serie geworden. Dat ‘los hoes’ is wel een prachtig stuk erfgoed wel, dat is iets om erg zuinig op te zijn de show voor mij. Maar de bomen stelen in de mist toch wel de show, wat mij betreft, vooral de vierde en de zesde foto vind ik prachtplaten.