Vorige week een strandwandeling gemaakt, het was vrij zonnig en dus naar buiten. Op het strand stond een stevige zuidwester die de golven lekker opstuwde en ook veel schuimwolken over het natte zand blies. De zon gaf de belletjes van het schuim prachtige kleuren, ik kon mij even lekker uitleven op het vastleggen ervan. Ik laat er een aantal van zien, woorden zijn overbodig.
◊.◊.◊
itemprop="discussionURL"5 CommentsTijdens onze korte logeerpartij in Twente werden wij op de tweede dag verrast met zonnig weer en een berijpt landschap door de nachtvorst. Omdat Hof Espelo op loopafstand van ons logement is gelegen besloten wij daar een wandeling te gaan maken om te genieten van het mooie weer.
Al snel wandelen wij door het retentiegebied van Vitens, het waterleidingbedrijf in Overijssel, wat een paar jaar geleden is opengesteld voor wandelaars. Hierdoor zijn we sneller bij Hof Espelo, de route is een stuk korter geworden door de openstelling. De zon geeft lange schaduwen en een mooie gloed over het landschap.
Aangekomen op Hof Espelo lopen wij tussen de berijpte bomen.
Onze route gaf een mooi doorkijkje over een klein heidegebiedje.
Na enige tijd lopen wij in het aangrenzende gebied “De Wildernis” en daar zorgt de verdampende rijp voor een mistige sfeer met zonneharpen door de bomen.
Op sommige plekken is de rijp nog niet helemaal verdampt, zoals hier in het sterrenbos. Dit is één van de acht lanen die op een centraal punt samenkomen, en als een stervormig patroon zijn aangelegd speciaal voor de jacht. Heel handig voor de jager, op het centrale punt kon hij alle acht lanen moeiteloos in de gaten houden op de aanwezigheid van wild.
We wandelen verder in het sfeertje van de lichtharpen.
Nog een laatste blik op het nu heiige bos in Hof Espelo door de verdampende rijp, ons rondje loopt ten einde.
◊.◊.◊
itemprop="discussionURL"6 Comments
Afgelopen week een paar dagen in Twente gelogeerd in een leuke B&B vlakbij onze zoon en schoondochter. Het was leuk om bij hun zo af en toe even binnen te kunnen lopen voor een praatje en een kopje koffie. Ze wonen 2,5 uur rijden bij ons vandaan dus normaal komt dat er niet zo van en door de coronabeperkingen zagen wij elkaar de laatste tijd weinig. En natuurlijk was het ook een mooie gelegenheid om te genieten van het Twentse landschap met een wandeling. De eerste dag bij het opstaan was het erg mistig, maar de weerman beloofde rond het middaguur zon en wij besloten een rondje op het Buurserzand te lopen. Daar aangekomen was er nog weinig te merken van de beloofde zon, maar gewapend met een lunchpakket hadden we de tijd aan onszelf en gingen op pad. Doordat het licht gevroren had was het hier en daar wit door rijp op de grassen en bomen, wat een sprookjesachtig effect gaf.
We lopen het gebied in en het anders zo weidse landschap was nog in nevelen gehuld, maar wel heel sfeervol.
Door de mist is er hier geen bosrand zichtbaar achter deze bomen, de achtergrond lijkt verdwenen.
De route loopt langs de “Bommelas” een z.g.’ los hoes’ in het Twents, waar de mensen en vee in dezelfde ruimte verbleven. De bewoners aan de voorzijde, het vee in de stal aan de achterzijde. Het pand is nu eigendom van natuurmonumenten.
We lopen door en passeren een mooie vrijstaande boom.
Nog eentje, maar wat verder van ons af.
Het lijkt wat helderder te worden, zou de zon nu doorbreken?
Uiteindelijk was dat niet het geval, het bleef de hele dag mistig in Twente, al lijkt de zon haar best te doen. Op dit stukje was het wel oppassen om geen natte voeten te krijgen, zelfs naast het pad was het behoorlijk zompig.
Gelukkig was het maar een kort stukje drassig wandelpad, hier lopen we alweer op een droog zandpad. Het lijkt toch wel een beetje of de zon de grassen wat oplicht achterin.
Wat verderop eindigt de route bij een ven, de zon doet nog een vergeefse poging om door te breken. Onderweg naar onze B&B nam de mist weer toe en hadden wij het gevoel dat de timing van de wandeling nog niet zo slecht was gekozen. De rest van de middag bleef grijs en grauw, maar met een boek en een drankje in ons knusse logeeradres was dat geen probleem.
◊.◊.◊
itemprop="discussionURL"5 Comments
Dit jaar viert het Amsterdam Light Festival haar tiende editie. Weliswaar gelimiteerd door coronaregels, maar toch een volwaardig festival in tegenstelling tot vorig jaar. Er waren toen wel lichtkunstwerken te zien, maar van een vaar- of wandelroute was er geen sprake. Ik ben er vorig jaar niet geweest, ook al omdat je nergens een kop koffie kon drinken onderweg aangezien de horeca dicht moest. Alle voorgaande jaren was ik wel van de partij, en toen een fotomaatje voorstelde om nu weer te gaan was ik gelijk voor. Ook nu zijn er beperkingen, na 17:00 uur geen rondvaarten meer en de horeca gesloten, maar je mag nog wel vrij wandelen langs de route. En gelukkig mogen de lichtjes tot 22:00 uur aan zodat het toch nog de moeite waard is om erheen te reizen. Om het jubileumjaar te vieren zijn er geen nieuwe kunstwerken, maar een selectie uit de afgelopen 10 jaar geplaatste werken. Dus soms een feest van herkenning, maar ook wel een andere blik op sommige werken omdat de locatie anders is.
Een van de werken die nu naar mijn idee een betere plek heeft was de BUNCH OF TULIPS, van Koros Design. Vorige keer tegen een brug in een gracht, nu bij dit markante sluiswachtershuisje.
Dit kunstwerk was op de eerste editie een van de grote aandachttrekkers en hing toen op dezelfde plek, boven de Amstel naast de Stopera van Amsterdam. Het heet 1.26 AMSTERDAM, van Janet Echelman. De gedachte hierachter is lastig te achterhalen, op de site van het ALF zit deze info achter een betaalmuur. Beetje jammer, maar ergens begrijp ik het wel.
Ook dit kunstwerk was de vorige keer op de magere brug te zien, logisch want daar is er maar één van. De titel is NACHT TEKENING, van Krijn de Koning en spreekt min of meer voor zichzelf.
Het toch wel aparte kunstwerk WHOLE HOLE, van Vendel & De Wolf, was de vorige keer meer verscholen onder de boog van een brug en half zichtbaar voor de wandelaar. Nu geheel zichtbaar is het toch wat spannender, temeer daar de flikkerende lichtjes een soort beweging simuleren naar de brug toe. Het lijkt dan of je in de tunnel gezogen wordt door het licht, eenmaal erin gaat het licht dan plots uit. Beetje het idee dat je in een zwart gat werd gezogen.
Midden boven op de brug gaf ook een leuk beeld van WHOLE HOLE, en net voordat het licht uitgaat had ik al afgedrukt om het bootje mee in beeld te nemen. Mazzel, wat het was al na 17:00 uur en heel weinig boten meer op de route.
Op het sluizencomplex in de Amstel is de maan neergedaald, MOONBURN, van Stichting Barstow. Ik vond dit een leukere plek als destijds boven op het stadhuis. Nu heb je ook nog een mooie reflectie op het water erbij.
De nu volgende kunstwerken waren gesitueerd in een gracht rondom Artis, helaas is dit een heel donkere omgeving. Normaal waren de werken op de grachtengordel geplaatst, en dan heb je aan weerszijden verlichting door de lantaarns en huizen op de kade. Nu was het aardedonker en dat gaf veel overstraling door de toch wel felle lichten in de duisternis. Ook voor de wandelaars langs de route was dit minder aantrekkelijk. Maar door gebruik te maken van een passerende tram over de brug heb ik toch nog een aardig beeld van de BRIDGE OF THE RAINBOW, door Gilbert Moity kunnen maken.
Het volgende object in deze duistere omgeving was ook weer een uitdaging voor de fotograaf, fel wit licht en een saaie achtergrond bij deze TALKING HEADS, gemaakt door Viktor Vicsek. De oorspronkelijke plaatsing op de Herengracht in 2015 was aantrekkelijker dan nu, in ieder geval voor de fotografie. Nu maar hopen dat het gesprek wat vrolijker is dan deze donkere plek.
Het gaat nu wat romantischer worden, tenminste als je niet dit bed uitrolt in je slaap. Niettemin ziet dit hemelbed er aantrekkelijk uit voor een nachtje op de gracht. Rustig dobberend in slaap vallen. PAS ENCORE MON HISTOIRE, bedacht door Vincent Olinet.
Maar eerst gaan we nog een sterrennacht tegemoet, STARRY NIGHT, verbeeld door Ivana Jelić & Pavle Petrović.
Pluk een uitgebloeide paardenbloem, adem diep in en blaas de pluisjes eraf. Nu mag je een wens doen, LIGHT A WISH, door de OGE Group.
Nu we het toch over wensen hebben, een keer het Noorderlicht zien is een wens van velen. Grijp je kans om dit op het Amsterdam Light Festival mee te maken. Misschien is het echte verschijnsel spannender, maar hier kun je alvast een voorproefje nemen. NORTHERN LIGHT, van Aleksandra Stratimirovic.
Het laatste lichtkunstwerk op onze route heeft tot doel om de architectuur van de verlichtte brug te accentueren. MR. J.J. VAN DE VELDEBRUG, kunstenaar Peter Vink. Overigens heb ik niet alle kunstwerken in beeld gebracht, wie zelf nog een bezoek wil brengen heeft dus nog niet alles gezien in deze blog.
Terwijl ik dit blog schrijf is er aangekondigd dat Nederland voorlopig weer in lockdown gaat. Kort gezegd betekent dit dat het festival voorlopig alleen wandelend te bewonderen is. Geen rondvaarten of georganiseerde activiteiten in ieder geval t/m 14 januari. De lichtjes gaan wel aan van 17:00 tot 22:00 uur. Kijk op de website van de organisatie als je nog een bezoek in gedachten hebt wat er wel mogelijk is.
◊.◊.◊
itemprop="discussionURL"6 Comments